Beste meneer De Zwart,

Ontzettend leuk dat u in het kader van onze tentoonstelling Ja ik wil! in het Fries Museum aandacht besteedt aan zwarte trouwjurken. Uw stelling dat alleen gereformeerde bruiden zwart droegen is echter onjuist.

Bij mijn onderzoek naar trouwjurken voor de bijbehorende publicatie, vond ik dat ook bijvoorbeeld katholieke vrouwen eind 19de- begin 20ste eeuw kozen voor zwart. Zoals u terecht opmerkte, kon zwart praktisch zijn voor wanneer de japon ook na het huwelijk moest worden gedragen. De bruid op de introfoto van uw blog draagt echter een japon met sleep, een minder praktische keuze voor later. Overigens is dit echtpaar in Maastricht of Breda gefotografeerd, weet u wie hier geportretteerd zijn? In het zuiden des lands is de kans groter dat ook dit een Katholiek stel is. Maar dat terzijde.

Een donkere kleur werd in onze maatschappij (zeker tot aan de Tweede Wereldoorlog) gezien als een geschiktere kleur voor vrouwen van lagere sociale klassen. Wit was lange tijd voor de elite. Zij mochten/moesten laten zien dat ze wit konden veroorloven. Arbeidersvrouwen moesten zich hier maar niet aan wagen, dat paste niet bij hun stand. Op oude zwart-witfoto’s is overigens geen nuance te zien: wat lijkt op zwart, kan ook een donkerblauwe japon zijn.

Ten slotte wil ik nog benoemen dat het portret van het meisje met witte sluier, geen bruidsmeisje is maar een communicantje. Binnen de katholieke kerk is de heilige communie een belangrijk sacrament. Tegenwoordig dragen kindjes wit, maar vroeger werden meisjes als bruidjes met sluier gekleed, zoals op deze foto.

Met vriendelijke groeten,
Anne-Marie Segeren