Stokske van Van Oldenbarnevelt

In de vroege ochtend van 13 mei 1619 werd het doodvonnis – wegens hoogverraad en landverraad – voltrokken aan Johan van Oldenbarnevelt. Steunend op zijn stok besteeg de bejaarde staatsman het schavot. Sindsdien zijn er verscheidene wandelstokken geweest waarvan werd beweerd dat ze aan Oldenbarnevelt hebben toebehoord. Daaronder is dit exemplaar, waarvan de herkomst echter niet bekend is.

Twee wandelstokken en een beulszwaard, eerste kwart 17de eeuw. Steunend op zijn stok betrad de 71-jarige Van Oldenbarnevelt op 13 mei 1619 het schavot voor de Ridderzaal op het Haagse Binnenhof. Daar werd de bejaarde staatsman met het beulszwaard onthoofd. Stok en zwaard kregen voor Van Oldenbarnevelts aanhangers een bijna heilige betekenis. Ze werden nog lang na zijn dood als relieken gekoesterd. De echtheid is moeilijk vast te stellen. Stokje 1 werd lange tijd voor de echte gehouden, maar stokje 2 heeft betere papieren: het bevond zich bij Van Oldenbarnevelts familie en inspireerde in 1657 Joost van den Vondel tot zijn beroemde gedicht 'Het stockske van Joan van Oldenbarnevelt, vader des vaderlants'. Stok en gedicht zijn sindsdien bij elkaar bewaard gebleven. Voor de authenticiteit van het zwaard is geen bewijs. Op het lemmet staat een gedicht op Van Oldenbarnevelts dood. Het is er in de 18de eeuw in gegraveerd door de koopman, dichter en graveur Frans Greenwood.