Schouderkleed van gevlochten pandanvezels versierd met rood wollen draad

Deze poncho is gevlochten uit pandanusblad en versierd met wol. Samoa staat bekend om zijn verfijnde vlechttechnieken met pandanusblad. Voor met weven begonnen kan worden moet het materiaal eerst geprepareerd worden. Eerst worden de getande randen en de centrale rib van het pandanusblad verwijderd. De matte onderzijde van het blad wordt eraf getrokken over een lengte van ongeveer 4 cm en de bladeren worden in de zon te drogen gelegd. Daarna worden ze in bundels gerold. De opgerolde bundels worden ingepakt in groene bladeren en een half uur lang opgewarmd in een oven. Het opwarmen zorgt ervoor dat de glimmende bovenlaag makkelijker verwijderd kan worden. Vervolgens worden de bladeren vastgezet in een vlecht en in de zee te bleken gehangen gedurende twee weken. Uiteindelijk worden de bladeren te drogen gelegd in de zon, wordt de onderzijde geschraapt om de overbodige vezels te verwijderen en worden ze in smallere stroken gespleten die gebruikt zullen worden om te weven. In de 18e en 19e eeuw werden gevlochten matten vaak versierd met hele waardevolle rode veren van een lokale vogelsoort (Coriphilus fringillaceus) of van een vogel uit Fiji (Lorius solitarius). Rode veren maakten deel uit van de handelsobjecten die mensen uit Samoa met mensen uit Fiji verhandelden. Vanaf de komst van de Europeanen in de 18e eeuw werden veren steeds meer vervangen door rode wol die makkelijk beschikbaar was. De ponchovorm werd geïntroduceerd uit Tahiti waar hooggeplaatste personen een boombastdoek in de vorm van een tiputa, een soort poncho droegen. In Polynesië werd alleen op Tahiti en de Cook-eilanden kleding gedragen die het hele lichaam bedekte. Dat viel in de smaak bij de Engelse zendelingen die alle bekeerlingen aanmoedigden om dit soort boombastdoeken te dragen. Toen de catechisten van Tahiti naar Samoa trokken om er het geloof te verkondigen, werd een tiputa gezien als teken dat de drager een goed christen was.