Schort

In Hindeloopen is het schort een onderdeel van de vrouwendracht. Altijd werd het schort gedragen, zowel in het dagelijkse leven, alsook wanneer de vrouwen zich voor feestelijke gelegenheden op hun fraaist hadden aangekleed. Het schort, skerteldook of boezelaar, heette in het Hindeloopers een "bame", en was gemaakt van bonten (kleurig geruite Indiase katoen) of van wol met een geruit bovenstukje "het stik". Het geruite bovenstukje, oorspronkelijk bedoeld om een dik wollen schort makkelijk te kunnen plooien, kreeg later ook een sierfunctie. De kleurstelling van de bontjes was een duidelijk kenteken van de rouwgraad, waarin men verkeerde. De rouw kon wel 8 jaar duren en men kende 8 stappen van "verlichting". Bij zware rouw werd donkerblauw en zwart gedragen. Langzaamaan werd dit blauw lichter, eerst door vermenging met lichtblauw, daarna met wit, vervolgens met rood; uiteindelijk was het blauw geheel uit het rood verdwenen en werd de roodbonte stof weer gebruikt. De skerteldook is gemaakt van een helderblauwe, halfwollen weefsel (katoenen ketting, wollen inslag), waarop een bovenstukje is gezet van bont (wit met rode en blauwe ruitstrepen), op ongeveer 2 cm. Van de kant af zijn de onderrand en zijkanten van het bovenstukje versierd met een randje, geborduurd met karmijnrode zijde, links en rechts de initialen S en B, taille gerimpeld gevat in karmijnrood zijden bandje, schortbanden zijn van hetzelfde materiaal. In Hindeloopen is het schort een onderdeel van de vrouwendracht. Altijd werd het schort gedragen, zowel in het dagelijkse leven, alsook wanneer de vrouwen zich voor feestelijke gelegenheden op hun fraaist hadden aangekleed. Het schort, skerteldook of boezelaar, heette in het Hindeloopers een "bame", en was gemaakt van bonten (kleurig geruite Indiase katoen) of van wol met een geruit bovenstukje "het stik". Het geruite bovenstukje, oorspronkelijk bedoeld om een dik wollen schort makkelijk te kunnen plooien, kreeg later ook een sierfunctie. De kleurstelling van de bontjes was een duidelijk kenteken van de rouwgraad, waarin men verkeerde. De rouw kon wel 8 jaar duren en men kende 8 stappen van "verlichting". Bij zware rouw werd donkerblauw en zwart gedragen. Langzaamaan werd dit blauw lichter, eerst door vermenging met lichtblauw, daarna met wit, vervolgens met rood; uiteindelijk was het blauw geheel uit het rood verdwenen en werd de roodbonte stof weer gebruikt.