Rouwhuipil met diamantmotieven

De huipil is in een heupweefgetouw met geïndustrialiseerd katoen en zijde geweven. De nekopening en mouwen zijn versierd met blauw fluweel. Aan de huipil zijn brokaten aangebracht. Een brokaat is een decoratieve techniek waarbij extra draden worden toegevoegd aan de schering en inslag tijdens het weefproces. Verder bestaat de huipil uit twee geweven stukken textiel die machinaal aan elkaar zijn vastgenaaid. Een huipil wordt uitsluitend door vrouwen gebruikt om de bovenkant van het lichaam (romp, schouders) te bedekken. Deze huipil is bedoeld voor dagelijks gebruik in een periode van rouw. De staat van het in rouw zijn wordt in Santa María de Jesús uitgedrukt via de kleuren van de huipil. Typische rouwkleuren zijn paars, groen en blauw. De achtergrondskleur van de huipil is wit. De schouders zijn versierd met een patroon die mogelijk een slang vertegenwoordigd. De huipil is verder versierd met diamantmotieven in het paars, groen en blauw. Het diamantmotief wordt vaak gebruikt in textielen en kent haar oorsprong in het verleden. Waarschijnlijk bood dit symbool informatie over de Maya kosmos: de vorm van de diamant zou de vier hoeken van de Maya wereld symboliseren. Iedere hoek vertegenwoordigde één van de vier kardinale punten: west, noord, zuid en oost. In het centrum bevindt zich een andere, kleiner diamant of geometrische vorm die de zon vertegenwoordigde. Santa María de Jesús bevindt zich in het departement van Sacatepéquez. In 2007 telde Santa María de Jesús een bevolkingsaantal van 15,764 inwoners, waarvan 15,621 tot de Kaqchikel cultuur behoren. De inwoners van deze plaats zijn afstammelingen van de K'iche' cultuur, uit Quetzaltenango. Vanaf 1540 schrijven verschillende kroniekschrijvers over deze plaats, die officieel gesticht werd in de XVI eeuw, en toen bekend stond als "Pueblo Chiquito" (kleine dorp). Vanaf het begin refereerde men naar deze plaats met de naam "el aserradero" oftewel de houtzagerij, door de grote hoeveelheid bomen die gekapt werden voor de lokale behoefte aan hout en voor de houthandel. De belangrijkste vorm van inkomsten is tegenwoordig de landbouw.