Halssieraad met schelpen en kralenwerk, gedragen over een priestersjak

De 'simata godang' is een halssieraad. In het Toba Bataks betekent simata kraal of kralen; godang betekent groot (in beide betekenissen van het Nederlands woord). Dergelijke halssieraden werden door dansende vrouwen tijdens rituele gelegenheden gedragen. Sinds de eerste helft van de 20ste eeuw wordt de simata godang niet meer gemaakt, noch gebruikt. Archieffoto's tonen aan dat het om de hals werd gedragen (Niessen 1993: 97; Sibeth 1991:99) of om de hals en rechterschouder (Niessen 1993:120). Elio Modigliani's beschrijving van een officiele begroeting (1892:108) is in de museumgegevens vertaald als volgt: "In den regel vertonen zich eerst de vrouwen van het hoofd (dorpshoofd!) gekleed in nieuwe kleren van inheems maaksel, met een lange sjerp versierd met blauwe schelpjes en glaskraaltjes van verschillende kleur (=de hier beschreven dansgordel!), en een of andere rode lap uit europa afkomstig; op het hoofd dragen ze een krans van blaren, die ze evenwel aan den gast geven dien ze willen feteren" enz. Het is zeer aannemelijk dat zulke sieraden ook door priesters (datu) werden gedragen, maar ik weet van geen foto's die dit gebruik laten zien. Ik weet niet of de sieraden voor vrouw en datu verschillen in vorm of kleur. Volgens de museum gegevens is dit exemplaar een onderdeel van priesterkleding. Van der Tuuk heeft een halssieraad in het Mandailinggebied verzameld. Hij beschrijft het als een onderdeel van vrouwenkleding (zie afbeelding achterin zijn woordenboek,1861, plaat XXV, 1). Grubauers foto's tonen dat dergelijke sieraden gedragen werden door bruiden in het Mandailinggebied (Niessen 1993, 114, fig. 94a en b). De 'simata godang' werd wijdverspreid door het Tobagebied gebruikt. Het halssieraad is een voorbeeld van de wederzijdse invloed tussen de twee regios.