Drie maanden verbleef Bas Kosters als Artist-in-Residence bij de Tom of Finland Foundation in The City of Angels, waar hij een Amerikaanse engel in menselijke gedaante werd en naar grote nieuwe hoogtes steeg.
De Tom of Finland Foundation richt zich op het beschermen, promoten en preserveren van erotische kunst en wordt gerund door Durk Dehner (eigenaar en co-creator), S.R. Sharp (vice president and curator) en Marc Ransdell Bellenger (curator). De Foundation bestaat al meer dan dertig jaar en is baanbrekend voor de LGBTQ+ cultuur in Los Angeles.
Contemplatie, felroze, autonomiteit, buitengewoon en altijd analyserend zijn dé woorden die passen bij de tijd die Bas Kosters in Amerika heeft gehad. De manier waarop hij spreekt en de woorden die hij kiest laten zien hoe goed hij zichzelf kent en hoe hij zichzelf altijd onder de loep neemt. De reis die Bas maakt en zijn analytisch vermogen zijn leerzaam, hij laat de mens zien. Evenals hoe je jezelf als persoon kunt leren kennen. Menselijkheid komt zichtbaar terug in zijn expositie. En dat is in vele vormen.
Kosters nieuwste collectie tekeningen, illustraties en wandkleden in de serie Such Delicate Tenderness markeren een scheidslijn, het begin van een nieuwe fase. Maar zeker niet het einde van de mode. “Dat komt wel weer”, zegt hij trefzeker.
Hij draagt een overhemd dat hoort bij een pak gemaakt voor zijn laatste Bugaboo samenwerking, met kleine parelmoeren knopen. “Er moesten knopen op dit overhemd en eigenlijk houd ik niet van knopen, maar deze parelmoeren knoopjes vind ik heel mooi. Sinds dit laatste jaar wil ik graag overhemden dragen, het is grappig hoe je behoefte in kleding kan veranderen. Dan wil je alles lang, of juist weer kort of strak of wijd, dat is zo’n gek en eigenaardig iets”. In de tuin van de Foundation, waar kleine vogeltjes fluiten in de citroenboom, vertelt Bas over zijn residency, de expositie en over de mode.
Toen ik het Cultuurfonds Mode Stipendium ontving in 2018 kon ik dit inzetten voor mijn eigen ontwikkeling. Wat ik vooral wilde doen was ruimte creëren om mijn artistieke uitgangspunten te verdiepen. Als je in de mode werkt en veel in de studio bent, een multidisciplinaire studio, dan ben je eigenlijk altijd aan het werk. Je staat altijd aan. Het is best moeilijk om tijd te vinden voor persoonlijke groei en verdieping. En voor het verkennen van nieuwe lagen van je eigen persoonlijkheid in context tot dat wat je maakt en creëert, je makerschap.
Ik had een aantal artistieke wensen die ik graag wilde verkennen. Eén daarvan was reizen of voor een langere tijd in het buitenland werken en kijken hoe de verandering van omgeving invloed heeft op dat wat je doet. Ik wilde in ieder geval graag iets doen in Japan, waar ik tweeënhalve maand ben geweest. Het werken met Japans textiel was toen een belangrijk uitgangspunt. Ik had bovendien altijd de behoefte om het tekenen te ontwikkelen, daar heb ik al eerder onderzoek naar gedaan. Ik houd heel erg van tekenen. Het is voor mij een ultieme vorm van autonomie omdat ik het zelf doe, zonder team, het is helemaal van mij. En het komt van mijn hand, dus het is heel persoonlijk.
Ik had ook de behoefte om de erotische kant van mijn werk te verdiepen. In mijn werk is erotiek vaak verweven en deze erotische tekeningen (en tekenkunst) wilde ik meer uitwerken. De psychologische kant maakte me nieuwsgierig, ik wilde graag onderzoeken waarom het mij zo interesseert. Ooit heb ik in San Francisco tevergeefs gezocht naar een residency voor erotische kunst, later kwam The Tom of Finland Foundation in mijn vizier; voor mij de aangewezen plek.
Toen ik het Stipendium kreeg kon ik een plan vormen over hoe ik deze prijs het beste kon gebruiken. Ik heb mijn tijd vervolgens zo ingedeeld dat ik een stap terug kon nemen, om de studio stil te leggen en te gaan reizen. Het is best ingewikkeld om zomaar een half jaar weg te gaan, dat is niet praktisch maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Ik vond het mega fascinerend.
Ik kan nog niet zo heel goed aanduiden wat het me heeft gebracht. Het heeft mijn werk op allerlei manieren verder ontwikkeld. Veel nieuwe vormen zijn gevonden, het is heel boeiend geweest. Voordat ik naar Los Angeles kwam nam ik het besluit om niet alleen maar te creëren, te maken en produceren, zoals ik dat in Japan deed. Mijn visie voor L.A. was om tot nieuwe inzichten komen en kijken hoe ik me alleen zou redden. Ik ben blij dat ik drie maanden gebleven ben, zo kon ik echt de diepte in gaan. Je bent zo gewend te werken in een team. Het is fantastisch dat ik dit kan doen. Het opent perspectieven voor de toekomst.
Ik hoopte er in Amerika achter te komen waarom ik zo van erotische kunst houd, maar het is moeilijk te ontdekken waarom dat zo is. Toen ik afstudeerde aan de kunstacademie vond ik het lastig te verwoorden waar ik mee bezig was, het omschrijven van de energie of noodzaak om bepaalde dingen te doen. De laatste tien jaar pas zag ik de verhaallijnen achter mijn creaties, ideeën en mijn motivaties. Het lukt me steeds beter om dit te verwoorden. De periodes in het buitenland zijn daar heel verrijkend in geweest. Toch realiseer ik me, dat ik al die jaren al wist waarom ik creeër. Dat komt altijd vanuit engagement, liefde en passie.
Vroeger dacht ik altijd dat ik een hele rebelse kant én een hele gezellige kant heb, maar eigenlijk is dat allemaal hetzelfde. Al mijn acties, de motivatie voor mijn werk komen vanuit hetzelfde uitgangspunt: ik ben betrokken, ik wil delen en inspireren, zowel in de maatschappij als in bepaalde materie. Ik heb geleerd dat sommige wezenlijke onderdelen van mijn zijn zich heel moeilijk laten vangen, bijvoorbeeld de extreme fascinatie voor figuren, poppen en kinderlijke beeldtaal. Of de jaren zeventig kerstspeelgoedpagina’s en kinderknutselwerkjes die ik voor mijn collages uit bladen scheur. Je kunt er woorden aan geven, of conclusies uit trekken maar het blijft gissen, het is niet eenduidig.
Vroeger zei ik altijd dat mijn kleding een taal was waarmee de drager zijn identiteit kon uitdrukken en ik geloof nog steeds dat het zo is. Taal kan bestaan uit woorden die een verhaal vertellen, maar ik ben ook zeer geïnteresseerd in beeldtaal. Ik houd van advertenties, verpakkingen, signalen, tekens en aanplakborden. Deze ontwerpelementen kun je inzetten. Erotiek of blote elementen in mijn expositie fungeren ook als woorden, als een taal die je kunt bezigen om een verhaal te vertellen, blote beeldtaal.
De tekeningen in Such Delicate Tenderness gaan over allerlei sociale aspecten van de LGBTQ+ cultuur en over menselijkheid, acceptatie, zelfacceptatie en communitygezindheid. Mijn collectie beoogt wat vrijheid te creëren voor anderen: ontdek wie je bent. Het werk heeft een culturele betekenis, het vormt een safe space waar iedereen zich kan uiten. Net zoals het werk en het huis van Tom. In essentie is ons gedachtengoed hetzelfde.
Van huidskleurige tekeningen en de man met de leren hoed tot de stijl van de Amsterdammers. In het volgende deel duiken we dieper en kijken we onder andere naar de werken die Kosters in Los Angeles heeft gemaakt.
Aanvullingen
Vul deze informatie aan of geef een reactie
Reactie