Raffia weefsel, geborduurd met geometrische motieven

Raffia weefsel met borduurwerk, een zogenoemd Kasai-weefsel, naar de oorspronkelijke geografische herkomst van de doek. Dergelijke weefsels worden gebruikt als bruidsschat, als kledingstuk gedragen of bestemd zijn als grafgift. Iedere doek heeft een symbolische betekenis en is minstens een persoonlijke uiting. Achter de complexe patronen schuilt een geheel eigen mythologie en gedachtenwereld. Het weven is mannenwerk, terwijl vrouwen de borduursels aanbrengen. Dergelijke weefsels worden vervaardigd door verschillende stammen in geheel Centraal- en West-Zaïre, maar staan bekend als (Ba)Kuba-weefsels. De Kuba bedrijven landbouw, jacht en visserij. Elk stamgebied kent een grote mate van onafhankelijkheid. Wat hen verbindt is de militaire overheersing van de koning, tradities, mythologie en godsdienst. In de Kuba-kunst, met zijn bloeitijd in de 17e en 18e eeuw, maken mannen de figuratieve afbeeldingen, terwijl vrouwen zich voornamelijk bezighouden met abstracte geometrische voorstellingen. De wortels liggen in een ver verleden, in het Paleolithicum, dat de archaïsche motieven leverde zoals het universele visgraatmotief. Later nam men elementen van inheems vlechtwerk en borduurwerk over. In de 16e eeuw zelfs middeleeuwse motieven van Westerse borduurkunst en heraldiek. De kunst van het velours maken zou aan de Kuba zijn geopenbaard op het moment dat ze zich in de Kasai-streek vestigden (van Griensven, 1986).