Paar damesschoenen (voor Han-Chinezen)

Het formaat en de vorm van deze damesschoenen maken direct duidelijk dat zij vervaardigd waren voor een Han-Chinees, iemand die behoorde tot de oorspronkelijke bewoners van China. Het afbinden van de voeten van jonge meisjes was een gebruik dat in de tiende eeuw was ontstaan. Het resultaat was dat de voeten bijzonder klein bleven, maar ook geheel vergroeid raakten. De kleine voeten pasten in het schoonheidsideaal van de Chinese vrouw. Het was gebruikelijk dat de meisjes dergelijke schoentjes maakten als onderdeel van hun bruidschat. Zij waren het bewijs van de vaardigheid met naald en draad van de bruid en dienden bij de bruiloft als geschenk voor de vrouwelijke familieleden van haar man. De mandsjoes, die sinds 1644 de macht in China in handen hadden, kenden dit gebruik niet. Europeanen hadden belangstelling voor deze wonderlijke praktijk. Nieuhof schrijft erover in zijn verslag van de eerste ambassade naar het Chinese hof in Peking. Dapper geeft in zijn boek over de tweede Nederlandse ambassade naar Peking in één afeelding een groot aantal Chinese kledingstukken weer, waaronder ook kleine damesschoenen die lijken op deze exemplaren van Royer. Staunton voegt aan zijn reisbeschrijving van het Engelse gezantschap in de jaren 1794-1795 een zeer gedetailleerde afbeelding toe die laat zien hoe dergelijke schoenen gedragen werden en hoe de afgebonden voeten eruit zagen. Staunton onthoudt zich bij de beschrijving van commentaar, hoewel aan het eind van de achttiende eeuw dit gebruik door Europeanen werd afgekeurd. Behalve uit deze beschrijvingen blijkt de belangstelling ook uit de vele Chinese vrouwenschoenen die in oude verzamelingen te vinden zijn.