Hoofddoek

Verschillende soorten 'gara' textiel behoren tot het Karo textielrepertoire. De verschillen zijn in de ikatmotieven en de suppletoire inslagmotieven te vinden. 'Gara' betekent 'vlam' (Joustra 1907:104) en verwijst naar de rode kleur van de doeken, hetgeen de meest opvallende en tevens de dominante eigenschap is met betrekking tot de benaming van de doek. Deze variant, bijvoorbeeld, bevat ruitjesmotieven die zijn uitgevoerd in ikattechniek. De Karo noemen dit ikatmotief het 'eimotief' (gatip telor) met 'twee lagen' (telu lapis). De naam van de doek is echter aan de negen (sia) banen van goudgekleurde suppletoire inslag (jongkit) ontleend. De volledige naam van deze doek is dus 'sigaragara jongkit siwa', 'de rode doek met negen rijen suppletoire inslag'. De 'gara'doeken, ook 'sigaragara' genoemd, worden door Toba-Batak weefsters aan de noordwestkust van het Tobameer voor de Karo geweven. Een eeuwenoude relatie in textielhandel bestaat tussen de twee gebieden. Waarschijnlijk is deze doeksoort relatief recent. Tot ongeveer de 20ste eeuwwisseling ging de voorkeur van de Karo uit naar voornamelijk blauwe kledij. Deze voorkeur veranderde na de koloniale annexatie toen de Karo, naar het voorbeeld van de Maleiers, voornamelijk rood begonnen te dragen (Niessen 1993). Toen werd deze doek als hoofdbedekking (tudung) door vrouwen zowel dagelijks als tijdens rituele gelegenheden gebruikt (zie rouwende vrouwen bij een begrafenis in Niessen 1993:71, fig. 56, en dansende vrouwen in Sibeth 1991:184, fig. 250). Tegen het einde van de 21ste eeuw echter behoorden hoofddoeken bijna niet meer tot de dagelijkse kleding. Vervaardiging De volgorde van de kettingdraden in de middenbaan is als volgt: vier rood, vier blauw, vier rood, vier blauw enz. De blauwe kettingdraden worden met de ikattechniek behandeld.