De Huid als Communicatiemiddel
Gastconservator Geert de Bruijn maakt in de expositie De Huid als Communicatiemiddel in het Nederlands Leder en Schoenen Museum duidelijk hoe de mens in staat is te communiceren via zijn eigen huid dan wel via bewerkte, dierlijke huid.
TATOEAGE, SCARIFICATIE EN BRANDMERKEN
Communicatie via de (levende) menselijke huid verloopt door middel van beeld, dat aangebracht wordt door middel van tatoeage, scarificatie, brandmerken of lichaamsbeschilderingen. De boodschappen die via de op de huid aangebrachte beelden worden overgebracht, kunnen betrekking hebben de levensfase waarin de eigenaar zich bevindt, de sociale groep waartoe de drager behoort of worden bijvoorbeeld geacht van invloed te zijn op zijn of haar viriliteit, status en/of schoonheid.
DRUMS EN WAJANGPOPPEN
In de tentoonstelling is ook aandacht voor vormen van communicatie via gelooide of gedroogde dierenhuid (perkament). De door De Bruijn bijeen gebrachte voorbeelden van dergelijke communicatiemiddelen zijn onder meer schilden (bijvoorbeeld van de Masaï in Kenia en Tanzania), bijbels, charters (oorkonden), muziekinstrumenten (drums) en schaduwpoppen (Indonesische Wajangpoppen). Bruiklenen zijn verkregen van het Allard Pierson Museum, het Noordbrabants Museum, het Wereldmuseum en diverse particuliere verzamelaars.
Nederlands Leder en Schoenen Museum
Deel
